əzm

is. <ər.> Qəti niyyət, qəti qərar, qəsd. Çox da vətən torpağı boyandı al qanına; Əzmimiz qorxu salmış düşmənlərin canına. S. Rüst.. // Qətiyyət, cəsarət, mətanət, iradə. Əgər bizim iradə və əzmimiz möhkəm və sabit olarsa, zəmanəmizin həqiqi övladları ola bilərik. M. İ.. // Ümumiyyətlə, məqsəd, niyyət. Təmaşayi-rüxün əzmilə çıxdı afitab, əmma. . F.. Ticarət əzmilə Hində gedərdi; Gecə-gündüz dincəlməyib sürərdi. Q. Z.. Əzm etmək – 1) köhn. müəyyən bir niyyət və qərarla yola düşmək, bir yerə üz tutub getmək. Bakıya əzm etdi. – Çün qıldı vəsiyyətini axir; Əzmi-səfər etdi ol müsafir. F.. Vərqa ona qıldı üzrxahi; Əzm etdigi yola dutdi rahi. M.. Əzm elə Yevlaxa sən; Orda vaqonları gör. Ə. Nəzmi; 2) qərara gəlmək, qəsd etmək, niyyət etmək. Məcmuəni aprelin yeddisində nəşrə qoymağa əzm etmişdik. C. M.. Əzm qılmaq köhn. – bax əzm etmək. Tənha səfər ixtiyar qıldı; Əzmi-sərikuyi- yar qıldı. F.. Əzmi-çəmən qılıb bu gün ol sərv, qorxuram; Bərgi-hənavü gül dolaşa əl-ayağına. Q. Z.. Əzm qıldım, güzar etdim; Mən sizin diyara gəldim. Aşıq Hüseyn. Əzmindən dönmək – qərarından, niyyətindən, fikrindən daşınmaq, vaz keçmək, dönmək. Yüksəlmək istərəm, əzmimdən dönməm! Qarşıma kim çıxsa enmək vəzifəm. A. Ş.. <Yaralı zabit:> Bu xəbər düz də olsa, fərz edəlim; Bir mücahid dönərmi əzmindən? H. C.. Mirzağa məqsədinə doğru yürüməli, əzmindən dönməməli idi. S. H.. Əzmini toplamaq – bir şeyi həyata keçirmək üçün qəti qərara gəlmək, iradəsini toplamaq. <Yunis> özünü tufana düşmüş balıqçılar ilə müqayisə edib əzmini topladı. M. C.. əzmlə zərf Qəti niyyətlə, qətiyyətlə, səbatla, dönmədən. Əzmlə irəli hərəkət etmək. Əzmlə məqsədə doğru getmək.